De eerste voorstelling van 2020 is een feit. Ik ging met Elvis naar Theater de Stoep in Spijkernisse om de nieuwe voorstelling van Isabelle Beernaert te zien. Nu moet ik eerlijk toegeven ik kende haar en het gezelschap niet terwijl ‘Laat me’ de tiende productie van choreografe Isabelle Beernaert is.
Dus laat ik haar eerst voorstellen. Isabelle volgde haar opleiding aan de Koninklijke Balletschool van Vlaanderen. Naast deze klassieke achtergrond bekwaamde zij zich ook in de moderne technieken zoals die van Martha Graham, Limon en Matt Mattox en Lester Horton. Ook dook zij in de etnische dansen zoals de Spaanse, Bulgaarse, Indiase en Afrikaanse. Voeg daarbij hiphop en breakdance en je hebt een enorm danspallet. Je ziet het allemaal terug in haar voorstellingen.
De veelzijdige choreografe is ook opgeleid in de Beeldenden Kunsten, Muziek en Mode. Dit zie je in haar toneelbeeld en de prachtige kostuums die ik zo in mijn kast zou willen hangen.
Isabelle is ook bekend als choreografe van de televisieshow So You Think You Can Dance, ze is winnaar van de televisieshow The Ultimate Dance Battle in 2011 en won ook verschillende internationale dansprijzen.
So You Think You Can Dance hebben wij helemaal gemist dus voor mij is Isabelle een nieuw gezicht maar ik ga eens zoeken of ik iets kan terugkijken.
De voorstelling ‘Laat me’ ontstond uit een logisch gevolg van Isabelle Beernaerts eigen spirituele en filosofische ontwikkeling. Die lessen en inzichten vertaalde ze in haar choreografie.
‘Laat me’ gaat over de on-vrijheid waar we allemaal slachtoffer van worden. Door onze opvoeding, door de mensen die op ons pad komen, religie, druk, social media en ga zo maar door. We moeten regelmatig proberen stil te staan om te voelen of we nog zelf achter onze beslissingen staan. Onze zoektocht naar en durven leven naar onze eigen weg, onze ziel.
Isabelle voelde een noodzaak om een voorstelling rond het Nederlandse lied te maken, heuse zielenliederen en als er één zielenlied is, is het ‘Laat me’ van Ramses Shaffy wel. De choreografe dompelde zich onder in enkel Nederlandstalige muziek. Zij spreekt van huis uit Frans met Nederlands als tweede taal. Met het spreken van het Nederlands sluipen er nog wel eens (grappige) foutjes in maar luisteren gaat prima. Na een scala aan smartlappen was haar conclusie dat het Nederlandse volk wel wat zwaarmoedig was, veel smart en zelfs geluk heeft een ondertoon van verdriet. De pianomuziek van Joep Beving was een ingang voor meer lucht en minder rechte lijnen. In de voorstelling wordt gedanst op onder andere Stef Bos, Raymond van ’t Groenewoud, Huub & Trijntje Oosterhuis, André Hazes, Liesbeth List en Kommil Foo. Isabelle Bernaert geeft beweging aan de taal.
Door de vrij letterlijke vertaling van, of beweging op het lied bleef er weinig ruimte over voor eigen interpretatie. Het lied ‘Twee meisjes’ van Raymond van ’t Groenewoud heb ik zelf altijd ervaren als een lief lied over twee zeer jonge meisjes dromend van een prins. In de voorstelling ging het er wat vuriger en minder onschuldig aan toe. Maar dat is misschien de vorm van dans die ik niet eerder zag. Minder een bijna meditatieve ervaring zoals ik vaak heb bij een dansvoorstelling maar meer ingevuld voor de kijker. Waarschijnlijk ook door de Nederlandse taal die hoe dan ook letterlijk binnen knalt, daar kan je niet om heen zoals voor mij bij een Franse of Engelse tekst de helft langs mij heen gaat.
Zo kwam voor mij de solo van danseres Shu Hui Chan enorm binnen en had zeker nog wat langer mogen duren. Broos en krachtig tegelijk. Ze liet zichzelf echt zien en dat is dan meteen de kern van de voorstelling, de boodschap die Isabelle wil meegeven en het gevoel waar je mee naar buiten gaat; je eigen flow durven volgen, jezelf blijven afvragen hoeveel vrijheid we onszelf werkelijk toestaan, loslaten van de druk om aan het plaatje en de verwachtingen van anderen te voldoen. Dit ben ik en hier doen we het mee. En dus zongen we lekker hard mee met Ramses Shaffy’s ‘Laat me’, een lied dat wat doet met de ziel en mee kan als strijdlied in je leven.
De voorstelling ‘Laat me’ van Isabelle Bernaert is t/m maart op tour door Nederland en België. Hier vind je de volledige speellijst.
Alle foto’s zijn gemaakt door Kim Vos Fotografie en met toestemming gebruikt. Op uitnodiging van het gezelschap en in opdracht van Social Friendz geschreven maar geheel mijn mening en ervaring.
